Odbijając się po spadkach w 2020 r., cena Brent flirtowała z 70 USD za baryłkę. Wyższe ceny w 2021 roku oznaczają wyższe przepływy pieniężne dla producentów, być może nawet rekordowe maksima. W tym środowisku globalne doradztwo w zakresie zasobów naturalnych Drewno Mackenzie wspomniani operatorzy muszą zachować ostrożność.

„Podczas gdy ceny powyżej 60 USD za baryłkę zawsze będą lepsze dla operatorów niż 40 USD za baryłkę, nie chodzi tylko o podróż w jedną stronę”, powiedział Greig Aitken, dyrektor w zespole analiz korporacyjnych WoodMac. „Istnieją odwieczne problemy związane z inflacją kosztów i zakłóceniami fiskalnymi. Ponadto zmieniające się okoliczności sprawią, że realizacja strategii będzie trudniejsza, szczególnie w odniesieniu do zawierania transakcji. I pojawia się pycha, która pojawia się wraz z każdym wzrostem, gdy interesariusze zaczynają uważać trudne lekcje za przestarzałe poglądy. To często prowadzi do nadmiernej kapitalizacji i gorszych wyników”.

Pan Aitken powiedział, że operatorzy powinni pozostać pragmatyczni. Plany sukcesu na poziomie 40 USD za baryłkę są nadal planami sukcesu, gdy ceny są wyższe, ale operatorzy powinni pamiętać o kilku kwestiach. Po pierwsze, inflacja kosztów łańcucha dostaw jest nieunikniona. Wood Mackenzie powiedział, że łańcuch dostaw został wydrążony, a przypływ aktywności bardzo szybko zawęziłby rynki, powodując szybki wzrost kosztów.

Po drugie, warunki fiskalne prawdopodobnie się zaostrzą. Rosnące ceny ropy naftowej są kluczowym czynnikiem powodującym zakłócenia fiskalne. Kilka systemów fiskalnych jest progresywnych i skonfigurowanych do automatycznego zwiększania udziału rządu po wyższych cenach, ale wiele nie.

„Żądania na „sprawiedliwy udział” stają się coraz głośniejsze przy wyższych cenach, a wzrost cen nie pozostanie niezauważony” – powiedział Aitken. „Podczas gdy firmy naftowe opierają się zmianom warunków fiskalnych z groźbą niższych inwestycji i mniejszej liczby miejsc pracy, może to być osłabione przez plany likwidacji lub pozyskiwania aktywów w niektórych regionach. Wyższe stawki podatkowe, nowe podatki od nieoczekiwanych zysków, a nawet podatki węglowe mogą czekać na skrzydłach”.

Rosnące ceny mogą również opóźnić restrukturyzację portfela. Podczas gdy wiele aktywów jest wystawionych na sprzedaż, nawet w świecie 60 USD za baryłkę, kupujących nadal będzie brakowało. Pan Aitken powiedział, że rozwiązania problemu braku płynności pozostają niezmienione. Potencjalni sprzedawcy mogą albo zaakceptować cenę rynkową, sprzedawać aktywa lepszej jakości, uwzględniać nieprzewidziane okoliczności w transakcji lub trzymać się.

„Im wyższy wzrost ropy, tym większy nacisk kładzie się na trzymanie aktywów” – powiedział. „Przyjęcie dominującej ceny rynkowej było łatwiejszą decyzją, gdy ceny i zaufanie były niskie. W środowisku rosnących cen trudniej jest sprzedać aktywa po niższej wycenie. Aktywa generują gotówkę, a operatorzy mają mniejszą presję na sprzedaż ze względu na zwiększający się przepływ gotówki i większą elastyczność”.

Jednak strategicznie wysoko oceniane portfele są niezbędne. Pan Aitken powiedział: „Trudniej będzie utrzymać linię po wyższych cenach. Firmy dużo mówiły o dyscyplinie, skupiając się na redukcji zadłużenia i zwiększeniu wypłat dla akcjonariuszy. Są to łatwiejsze argumenty, gdy ropa kosztuje 50 USD za baryłkę. To postanowienie zostanie przetestowane przez odbicie cen akcji, zwiększenie generowania gotówki i poprawę sentymentu do sektora ropy i gazu.

Jeśli ceny utrzymają się powyżej 60 USD/bbl, wielu IOC może szybciej wrócić do swoich stref komfortu finansowego, niż gdyby ceny wynosiły 50 USD/bbl. Daje to większe możliwości dla oportunistycznych ruchów w kierunku nowych energii lub dekarbonizacji. Ale można to również zastosować do reinwestowania w rozwój upstream.

Niezależne firmy mogą zobaczyć, że wzrost szybko wróci do ich planów: większość niezależnych amerykańskich firm narzuciła sobie ograniczenia stopy reinwestycji w wysokości 70-80% operacyjnych przepływów pieniężnych. Delewarowanie jest głównym celem wielu wysoko zadłużonych firm amerykańskich, ale Aitken powiedział, że nadal pozostawia to miejsce na miarowy wzrost w ramach rosnących przepływów pieniężnych. Co więcej, niewielu międzynarodowych niezależnych firm podjęło takie same zobowiązania w zakresie transformacji, jak główne firmy. Nie mają takiego powodu, aby kierować przepływy pieniężne z ropy i gazu.

„Czy sektor może znowu dać się ponieść emocjom? Przynajmniej koncentracja na odporności ustąpiłaby dyskusji o dźwigni cenowej. Jeśli rynek znów zacznie nagradzać wzrost, jest to możliwe. Zmaterializowanie się dobrych wyników finansowych może zająć kilka kwartałów, ale sektor naftowy ma historię bycia swoim największym wrogiem” – powiedział Aitken.